DOI

Sorry, this entry is only available in Polish.

Laboratorium Muzeum Kobiet jest równościową przestrzenią kolektywnego wytwarzania wiedzy i wymiany myśli w atmosferze wzajemnego wsparcia i życzliwości. Wspólnie podejmujemy wysiłki na rzecz afirmacji podmiotowości dotąd uciszanych, niedostrzeganych, spychanych na marginesy.

Jest to wyraz naszej niezgody na przemocowy wymiar historii kreującej uniwersalizującą wizję „normalnego” człowieka, na narrację prowadzącą do wykluczenia i dyskryminacji. Skupiamy się na doświadczeniach osób poddanych społecznej opresji oraz pozbawianych możliwości godnego życia w systemie patriarchalnych zależności.

Manifestujemy konieczność pisania herstorii. Herstoria nie jest alternatywną wersją historii – jest wydobyciem i odzyskaniem obecności pomijanych i wypieranych tożsamości. Odrzucamy perspektywę bezstronności – kierując się myślą Donny Haraway, rozpoznajemy naszą pozycję, z której wytwarzamy wiedzę i bierzemy za nią odpowiedzialność.

Stawiamy na wrażliwość, na uchwycenie wielości i różnorodności opisywanych podmiotów – realnych, cielesnych i sprawczych. Nie ograniczamy ich do jednorodnych figur opartych na partykularnej kategorii.

Inspirując się poglądami Rosi Braidotti i Ewy Domańskiej, głosimy ideę wzmocnienia i nadziei. Budujemy pozytywne wizje, przekraczające negatywność zawartą w sytuacjach konfliktowych. Fundamentami naszej etyki badawczej są empatia i krytyka afirmatywna. Uwzględniamy to, co problematyczne, i trwamy w ambiwalencji tam, gdzie ona występuje. Unikamy idealizacji.

Nie akceptujemy zastanego paradygmatu przemocy i wykluczania. Nasze działania są antycypacyjne, skierowane ku przyszłości. Wierzymy, że mamy wpływ na otaczającą nas rzeczywistość i możemy ją kreować. Jako społeczność podejmujemy aktywne działania na rzecz wyłonienia potencjalnych, inkluzywnych przestrzeni współistnienia i trwania.

Laboratorium Muzeum Kobiet to wspólnota badawcza wyrażająca swój sprzeciw wobec skostniałej, opresyjnej, bezosobowej wizji historii, w której kontrowersyjne i niewygodne wątki są neutralizowane. Działamy tu i teraz, uważnie wnikamy w przeszłość, nie unikając trudnych pytań. Mówimy o tym, jak mógłby wyglądać świat, gdyby wcielono w życie różne potencjalne scenariusze. Odrzucamy ideę postępu – zamiast tego skupiamy się na procesie, którego efektem będzie wspólnie ustalona wizja koegzystencji.

Autorkami tekstu są macieja el, Natalia Zawadzka i Łukaszka Staszkiewicz. Tekst jest inspirowany wspólnymi rozmowami ze wszystkimi uczestniczkami Laboratorium Muzeum Kobiet: Mają Cieślak, Heleną Dondé, Barbarą Kupiec, Tolą Mielnik, Aminą Olszewską, Natalią Popławską, Zuzią Sikorską, Marią Sobczak, dr hab. Luizą Nader i dr Mariką Kuźmicz.