Historyczka i krytyczka sztuki, dr hab., prof. nadzw. Instytutu Sztuki PAN, wykładowca akademicki, kierownik Katedry Sztuki Nowoczesnej Uniwersytetu Papieskiego w Krakowie. Jej zainteresowania badawcze obejmują nowoczesną architekturę i kulturę wizualną, zwłaszcza fotografię, w perspektywie transdyscyplinarnej, oraz metodologię historii sztuki i jej historię jako dyscyplinę akademicką. Autorka dziesięciu książek, m. in. Polski dwór: wzorce architektoniczne, mit, symbol (1992), Co to jest architektura? (1996), Architekt Jan Koszczyc Witkiewicz (1881–1958) i budowanie w jego czasach (1998); pięć tomów serii Architektura w Warszawie (od 1998). Publikowała m.in. w „Tekstach Drugich”, „Kontekstach”, „Modusie”, „Biuletynie Historii Sztuki”, „Roczniku Historii Sztuki”, „Nowych Książkach” krajowych i zagranicznych wydawnictwach zbiorowych. Członek naukowych gremiów eksperckich (m.in. MNiSW, NCN, NPRH, Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej), Rad Programowych (Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, Rady ds. Zabytkowego Kampusu SGH, Społecznej Rady Ochrony Dziedzictwa Kulturowego przy Prezydencie m.st. Warszawy, Rady ds. Historycznych Pracowni Artystycznych) oraz fundacji zajmujących się współczesną kulturą artystyczną (Profile, Centrum Architektury, Kultura Miejsca, Stowarzyszenie Liber Pro Arte). Odznaczona przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Medalem Zasłużona Kulturze Gloria Artis (2014).