The purpose of this study is to investigate figurative photographs taken by Zdzisław Beksiński between 1952 and 1959. The main aim of this thesis is to define the style of the photographs, where the human and his existential situation are the main subject. Moreover, the analysed works of Beksiński can enrich and diversify the knowledge about the artist, who is mostly known for his paintings. Beksiński’s innovative photographs anticipated experimental style in the Polish photography after the World War II and the artistic phenomena of the 1960s. Beksiński’s visual language was clearly in opposition to the expectations of the Polish photographic milieu. Therefore the paper describes the methods used by the artist to break through the canon. Furthermore, this study investigates the reason why his proposal was considered too radical and generated aesthetical and ideological conflicts. The attempt to describe Beksiński’s works is accompanied by the reflections on the possibility of defining a wider phenomenon – ‘existential art’. The thesis is based on Beksiński’s works and archives from the Historical Museum in Sanok (Muzeum Historyczne w Sanoku).

Sorry, this entry is only available in Polish.

Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i studium Związku Polskich Artystów Fotografików. Odbyła staże w polskich (Centrum Sztuki Współczesnej, Muzeum Pałac w Wilanowie, Polska Agencja Prasowa) i zagranicznych (Bodemuseum w Berlinie) instytucjach kultury. Prowadzi zajęcia dla studentów w IHS UW z zakresu historii fotografii oraz bierze udział w projekcie badawczym dr hab. Gabrieli Świtek Historia wystaw w Zachęcie – Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych w latach 1949–1970, opracowując archiwalia związane z historią polskiej fotografii. Przygotowuje rozprawę doktorską pod opieką prof. Andrzeja Pieńkosa o polskiej przed- i powojennej fotografii awangardowej na Wydziale Historycznym UW w Instytucie Historii Sztuki.